L i N w elektryce - kodowanie kolorami przewodów

Zdecydowana większość kabli ma różne kolory izolacji żył. Odbywa się to zgodnie z GOST R 50462-2009, który określa standard oznaczania l n w elektryce (przewody fazowe i neutralne w instalacjach elektrycznych). Przestrzeganie tej zasady gwarantuje szybką i bezpieczną pracę kapitana w dużym zakładzie przemysłowym, a także pozwala uniknąć obrażeń elektrycznych podczas samodzielnej naprawy.

Różne kolory izolacji przewodów elektrycznych

Kodowanie kolorami przewodów jest zróżnicowane i bardzo różne w przypadku przewodów uziemiających, fazowych i neutralnych. Aby uniknąć nieporozumień, wymagania PUE regulują, jakiego koloru przewód uziemiający powinien być zastosowany w panelu zasilacza, jakie kolory należy zastosować dla zera i fazy.

Jeśli prace instalacyjne zostały wykonane przez wysoko wykwalifikowanego elektryka znającego współczesne standardy pracy z przewodami elektrycznymi, nie będziesz musiał uciekać się do użycia śrubokręta wskaźnikowego lub multimetru. Przeznaczenie każdego rdzenia kabla można odczytać, znając jego oznaczenie koloru.

Kolor przewodu ochronnego

Od 01.01.2011 kolor przewodu uziemiającego (lub neutralnego) może być tylko żółto-zielony. Takie kodowanie kolorów drutów obserwuje się również podczas rysowania schematów, na których takie druty są oznaczone łacińskimi literami PE. Kolory jednego z żył nie zawsze są przeznaczone do uziemienia na kablach - zwykle jest to zrobione, jeśli kabel ma trzy, pięć lub więcej żył.

Szczególną uwagę należy zwrócić na przewody PEN z połączonymi „uziemieniem” i „zerem”. Ten typ połączenia jest nadal powszechny w starszych budynkach, gdzie elektryfikacja została przeprowadzona zgodnie z przestarzałymi przepisami i nie została jeszcze zaktualizowana. Jeśli kabel został ułożony zgodnie z zasadami, zastosowano niebieski kolor izolacji, a na końcach i złączach nałożono żółto-zielony kambryk. Chociaż można również znaleźć kolor przewodu uziemiającego (zerowania) dokładnie odwrotnie - żółto-zielony z niebieskimi końcówkami.

Uziemienie ochronne jest obowiązkowe podczas układania linii w pomieszczeniach mieszkalnych i przemysłowych i jest regulowane przez normy PUE i GOST 18714-81. Neutralny przewód uziemiający powinien mieć jak najmniejszą rezystancję, to samo dotyczy pętli uziemienia. Jeśli wszystkie prace instalacyjne zostaną wykonane poprawnie, uziemienie będzie niezawodnym zabezpieczeniem życia i zdrowia ludzi w przypadku awarii linii energetycznej. W rezultacie prawidłowe oznaczenie kabli do uziemienia jest kluczowe, a uziemienie nie powinno być w ogóle stosowane. We wszystkich nowych domach okablowanie odbywa się zgodnie z nowymi zasadami, a stare są ustawiane w kolejce, aby je wymienić.

Kolory dla przewodu neutralnego

Dla „zera” (lub zerowego kontaktu roboczego) używane są tylko określone kolory przewodów, również ściśle określone przez normy elektryczne. Może być niebieski, jasnoniebieski lub niebieski z białym paskiem i niezależnie od ilości żył w kablu: przewód trójżyłowy pod tym względem nie będzie się w żaden sposób różnić od przewodu pięciożyłowego ani nawet większą liczbą żył. W obwodach elektrycznych „zero” odpowiada łacińskiej literze N - bierze udział w zamykaniu obwodu zasilającego, aw obwodach można go odczytać jako „minus” (odpowiednio faza to „plus”).

Kolory przewodów fazowych

Te przewody elektryczne wymagają bardzo ostrożnego i „szacunku” obchodzenia się z nimi, ponieważ przenoszą prąd, a nieostrożny kontakt może spowodować poważne porażenie prądem. Kodowanie kolorami przewodów do podłączenia fazy jest dość zróżnicowane - nie można używać tylko kolorów sąsiadujących z niebieskim, żółtym i zielonym. Do pewnego stopnia znacznie wygodniej jest pamiętać, jaki może być kolor przewodu fazowego - NIE niebieski lub niebieski, NIE żółty lub zielony.

W obwodach elektrycznych faza jest oznaczona łacińską literą L.Te same oznaczenia są używane na przewodach, jeśli nie są na nich stosowane kolorowe oznaczenia. Jeśli kabel jest przeznaczony do łączenia trzech faz, wówczas przewody fazowe są oznaczone literą L z liczbą. Na przykład do sporządzenia schematu sieci trójfazowej 380 V wykorzystano L1, L2, L3. Nawet w przypadku elektryki przyjmuje się alternatywne oznaczenie: A, B, C.

Przed rozpoczęciem pracy musisz zdecydować, jak kombinacja drutów będzie wyglądać w kolorze i ściśle przylegać do wybranego koloru.

Jeśli ta kwestia została przemyślana jeszcze na etapie prac przygotowawczych i uwzględniona przy sporządzaniu schematów połączeń, należy zakupić wymaganą liczbę kabli z przewodami o wymaganych kolorach. Jeśli jednak skończy się wymagany drut, możesz ręcznie oznaczyć rdzenie:

• zwykły batyst;
• obkurczać kambryk;
• Taśma elektryczna.

O standardach kodowania kolorami przewodów w Europie i Rosji, zobacz także w tym filmie:

Ręczne oznaczanie kolorów

Stosuje się go w przypadkach, gdy podczas instalacji konieczne jest użycie przewodów z żyłami tego samego koloru. Często zdarza się to również podczas pracy w starych budynkach, w których montaż instalacji elektrycznej został wykonany na długo przed pojawieniem się norm.

Doświadczeni elektrycy, aby nie było zamieszania podczas dalszej konserwacji obwodu elektrycznego, zastosowali zestawy, które pozwalają na oznaczenie przewodów fazowych. Pozwalają na to również współczesne zasady, ponieważ niektóre kable są wykonane bez oznaczeń kolorystycznymi. Miejsce stosowania ręcznego znakowania regulują normy PUE, GOST i ogólnie przyjęte zalecenia. Jest przymocowany do końców przewodu, gdzie łączy się z magistralą.

Oznaczanie przewodów dwużyłowych

Jeśli kabel jest już podłączony do sieci, do wyszukiwania przewodów fazowych u elektryka służy specjalny śrubokręt wskaźnikowy - w jego obudowie znajduje się dioda LED, która świeci się, gdy żądło urządzenia dotyka fazy.

Następnie będziesz potrzebować zestawu specjalnych rurek termokurczliwych lub taśmy izolacyjnej do zaznaczenia fazy i zera.

Normy nie zobowiązują do wykonywania takich oznaczeń na przewodach elektrycznych na całej ich długości. Dozwolone jest oznaczanie go tylko na połączeniach i połączeniach niezbędnych kontaktów. Dlatego jeśli zajdzie potrzeba nanoszenia znaków na przewody elektryczne bez oznaczeń, należy wcześniej zakupić materiały, aby je ręcznie oznaczyć.

Liczba użytych kolorów zależy od zastosowanego schematu, ale główne zalecenie jest nadal aktualne - zaleca się stosowanie kolorów wykluczających możliwość pomyłki. Te. nie używaj niebieskich, żółtych ani zielonych znaków na przewodach fazowych. Na przykład w sieci jednofazowej faza jest zwykle oznaczona na czerwono.

Znakowanie przewodów trójżyłowych

Jeśli chcesz określić fazę, zero i uziemienie w przewodach trójżyłowych, możesz spróbować to zrobić za pomocą multimetru. Urządzenie nastawione jest na pomiar napięcia przemiennego, a następnie delikatnie dotykamy fazy sondami (można ją też znaleźć śrubokrętem wskaźnikowym) i kolejno dwóch pozostałych przewodów.Następnie należy zapamiętać wskaźniki i porównać je ze sobą - kombinacja „faza-zero” zwykle pokazuje wyższe napięcie niż „faza-masa”.

Po określeniu fazy, zera i masy można zastosować znakowanie. Zgodnie z zasadami do uziemienia używany jest kolorowy żółto-zielony przewód, a raczej przewodnik o takim kolorze, dlatego jest oznaczony taśmą elektryczną o odpowiednich kolorach. Zero jest oznaczone odpowiednio niebieską taśmą izolacyjną i dowolną inną fazą.

W rezultacie

Prawidłowe oznaczenie przewodów jest warunkiem wstępnym wysokiej jakości instalacji okablowania elektrycznego podczas wykonywania prac o dowolnej złożoności. Znacznie ułatwia zarówno samą instalację, jak i późniejszą konserwację sieci elektrycznej. Aby elektrycy „mówili tym samym językiem”, stworzono obowiązkowe normy dotyczące oznaczania liter kolorami, które są do siebie podobne nawet w różnych krajach. Według nich L to oznaczenie fazy, a N to zero.